Na początku mojego wej­ścia w świat stylów zarzą­dza­nia ludźmi, mia­łem ukuty obraz bycia kie­row­ni­kiem. Z wielu lat moich doświad­czeń wyni­kało, że więk­szość moich prze­ło­żo­nych wydaje pole­ce­nia i ocze­kuje ich reali­za­cji. I gdy coś się nie udaje, to w zależ­no­ści czy szef jest bar­dziej lub mniej emo­cjo­nalny, nastę­puje zje … Przekazanie feed­backu lub krę­pu­jące pyta­nia, czemu się tak stało. I koniec, taki szef co roz­każe i ukaże. Taki obraz przy­wódz­twa spo­ty­ka­łem w wielu miej­scach i wiele razy.